گُلی برای همیشـه
می نویسم یادگاری تا بماند روزگاری,گرنبودم روزگاری این بماند یادگاریگُلی برای همیشـه
می نویسم یادگاری تا بماند روزگاری,گرنبودم روزگاری این بماند یادگاریدرباره من
نزدیک ترین آدم به تو اون کسی است
که از دورترین فاصله همیشه به فکرته
حتی از پسِ یه فاصله مجازی....
ادامه...
پـــــــــــدر
ســـــــلامتی همه پـــــــــــدرها:)
من ازوقتی یادم میاد ...بابایی بودم!
زندگیمو بهت میدم نفس من .......عمر من ........دوستت دارم به همه معنای دوست داشتن!!!آرزو میکنم همیشه...تا همیشه ی همیشه سایت رو سرم باشه!!!
دوستت دارم...................
من یک دخترم
من یک دختـــــــــــــرم....
نگاه به صدا و بدن ظریفم نکُن !!!!
اگر بخواهـــــــــــــم...
تَمامِـ هَویَتـــ مَردانـ ه اَتــــ را به آتــــــــش خواهَم کشــــید (!)
پ.ن:
این مجری منو تو پلاس رو تحمل کنم... همین سیاوش :|
نمیدونم چرا انقدر ازش بدم میاد.....دیگه من و تو پلاس رو نمیبینم!!!!!
خدایا منو ببخش
.... اینم بگم یه نظر شخصی بود !!!کشته مُرده هم داره این بنده خدا
هیچی
وقتی جَو تو را میگیرد....حـــــذفِ پستهای دیشبمو میگم!!!
خب این جَو هم بد چیزیه ها!!!
اولین کار امروز صبحم این بود بعد از بیدار شدن :)
حذف بنماییم....
"مردم چقدر بیکارن بخدا!!!
نمیدونم این مَرض حذف پست چرا از جونم بیرون نمیره:|
ولی این جمله پست دیشبم جای خودش میمونه
از هیچ کار بچگیم پشیمون نیستم ، جز اینکه آرزو داشتم بزرگ شم ..
دلم می خواد برم رو پشت بوم بخوابم ولی....
دلم می خواد بدون مزاحم یه مسیر طولانی رو با دوچرخه برم ولی....
دلم می خواد دلم می خواد برم رو درخت کاج،برم اون بالای بالا ...نوک درخت وایستم ولی...
دلم می خواد غروب که میشه رو چمن زار یه جای سرسبز که غروب رو میشه دید دراز بکشم ولی...
جواب همه ی اینها ...نمیشه....
چون
چون
چون
و
چون
گاهی از اینجا بودن متنفر میشم....
آمپول
رفته بودم درمانگاه آمپول بزنم،یه دختره اومد آمپولمو بزنه،معلوم بود خیلی تازه کاره!!!!
همینجوری که سرنگو گرفته بود توی دستش،لرزون لرزون اومد سمت من و گفت:
"بسم الله الرحمن الرحیــــم"
منم که کپ کرده بودم از ترسم گفتم:
"اشهد ان لا اله الا الله"!
هیچی دیگه..... ... .
انقدر خندید که نتونست آمپولو بزنه و خدارو شکر یکی دیگه اومد زد !!!!
مسافر
ای مسافر ! ای جدا ناشدنی ! گامت را آرام تر بردار ! از برم آرام تر بگذر ! تا به کام دل ببینمت .
بگذار از اشک سرخ گذرگاهت را چراغان کنم .
آه ! که نمیدانی ... سفرت روح مرا به دو نیم می کند ...
و شگفتا که زیستن با نیمی از روح تن را می فرساید ...
بگذار بدرقه کنم واپسین لبخندت را و آخرین نگاه فریبنده ات را .
مسافر من ! آنگاه که می روی کمی هم واپس نگر باش . با من سخنی بگو . مگذاریکباره از پا در افتم ...
فراق صاعقه وار را بر نمی تابم...
جدایی را لحظه لحظه به من بیاموز... آرام تر بگذر ...
وداع طوفان می آفریند...
اگر فریاد رعد را در طوفان وداع نمی شنوی ؟! باران هنگام طوفان را که می بینی ! آری باران اشک
بی طاقتم را که می نگری ...
من چه کنم ؟ تو پرواز می کنی و من پایم به زمین بسته است ...
ای پرنده ! دست خدا به همراهت ...
اما نمی دانی ... نمی دانی که بی تو به جای خون اشک در رگهایم جاریست ...
از خود تهی شده ام ... نمی دانم زمانی کهباز گردی مرا خواهی دید ؟؟؟